لوبیا یکی از حبوبات فله ای در بازار محسوب می شود قبل از هر چیز دیدگاه سنتی، در باغ سبزی، بالا رفتن از گیاهان روی چوب فندق یا روی تورهای پارویی است. در اواخر بهار ساقه های آن شکوفا می شود سپس گل های آن پس از گرده افشانی به غلاف تبدیل می شوند.
هنگامی که آنها را قبل از بلوغ تازه چیده می شوند، لوبیا سبز یا زرد هستند که به آن لوبیا کره ای یا لوبیا اسنپ نیز می گویند. پس از رسیدن، غلاف ها دیگر خوراکی نیستند، بنابراین دانه ها را به صورت تازه یا خشک می خورند.
لوبیا که حدود 500000 سال پیش ظاهر شد، در اکوادور متولد شد و سپس در مکزیک و آند (پرو، بولیوی، آرژانتین) متنوع شد. شکل وحشی آن در حدود 6000 سال قبل از میلاد اهلی شد.
فرهنگ آن در تمدن های هند از اهمیت قابل توجهی برخوردار بوده است. با این حال، تا اکتشافات بزرگ و فتح دنیای جدید بود که اولین لوبیا به سواحل اروپا رسید.
کریستف کلمب برای اولین بار آنها را در کوبا متوجه می شود، Cabeca de Vaca آنها را در فلوریدا در سال 1528 و ژاک کارتیه، در دهانه سنت لارنس در سال 1535 خواهد یافت.
در اروپا، لوبیا برای اولین بار برای دانه های آن، لوبیا سبز تازه کشت شد. تا پایان قرن نوزدهم در ایتالیا مصرف نمی شد. از آن زمان به عنصری از غذاهای سنتی تبدیل شده است.
انسان توانسته است از تنوع ژنتیکی فراوان ارائه شده توسط لوبیا از زمان شروع آن در آمریکای لاتین استفاده کند. تاریخ آن با حکایات نشانه گذاری شده است.
در سال 1872، گابریل شوریر، کشاورز در Bretigny-sur-Orge (اسون)، متوجه شد که دانه های لوبیا حتی پس از خشک شدن با برداشت آنها قبل از بلوغ سبز باقی می مانند.
تاژک سبز متولد شد! پرورش دهندگان به تدریج گونه های کوتوله ای را ایجاد کرده اند که رشد آنها آسان تر است اما برداشت آنها نیز آسان تر است. همه گونه های قبل از 1920 یک نخ داشتند. تمایل به مصرف لوبیا به عنوان سبزی سبز، پرورش دهندگان را بر آن داشته است تا این نخ را از بین ببرند و غلاف را تا حد امکان نازک کنند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.